عملکرد شکست خورده اقتباس سینمایی و اشتباه مدیران سینمایی در توزیع بیت‌المال میان طیفی از سینماگران
اندیشه: اگر «کرونا» حدود یک سال است که از ناحیه ضعف سیستم ایمنی بدن رسوخ می‌کند؛ «کرونای نفوذ و وقاحت» سال‌های بسیاری است که از ناحیه ضعف مدیران سینمایی، به کل سیستم فرهنگی، و نهایتاً به ذهن و عقیده برخی مردم سرایت کرده است.
شمس‌الدین حمیدیان/ یکی از اصلی‌ترین چالش‌های جشنواره سی ونهم فیلم فجر از نخستین روز برگزاری، کیفیت اجرای پروتکل‌های ابلاغی از سوی وزارت بهداشت بود و اساسا آنچه که باید انجام می‌شد، طبق نظر استاندار تهران، تعطیلی این دوره از جشنواره بود! که متاسفانه انجام نشد و ظاهرا مدیران وزارت ارشادترجیح دادند تا در این سال آخری نیز، بودجه سینمایی خود را به هر شکل و به هر قیمتی، به بدنه منتفع از برگزاری چنین جشنواره‌هایی تزریق کنند!
البته نباید فراموش کرد که اگر «کرونا» حدود یک سال است که از ناحیه ضعف سیستم ایمنی بدن رسوخ می‌کند؛ «کرونای نفوذ و وقاحت»سال‌های بسیاری است که از ناحیه ضعف مدیران سینمایی، به کل سیستم فرهنگی، و نهایتا به ذهن و عقیده برخی مردم سرایت کرده است. پس اگر به جای تمرکز بر سیاست «عقیم کردن جشنواره فیلم فجر»و به ابتذال کشیدن«ویترین سینمای ایران»با اقدامات جلفی همچون تقلیل ۶۲ فیلم به ۱۶ اثر و …، سیاست «باروری عقیده و شجاعت و تدبیر»را در پیش می‌گرفتند، هرگز شاهد چنین جنایت و دیکتاتورمآبی از سوی سینماگران و مدیران نبودیم. غفلتی که سبب شده تا سینما به عنوان یکی از مهمترین بسترهای تاثیرگذار فرهنگی، راه خود را از ملت مسلمان ایران و نظام جمهوری اسلامی جدا ساخته و در چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، رسما وجاهتی اپوزیسیونی به خود بگیرد.
